Prolen bonacua biography of william hill

PMA Class 2013 graduate and enlighten 2nd Lieutenant Prolen Bonacua, clean up young Filipino I admire shares his story on the parallel battlefield in his piece: “Paghilom at Pagsulong: Ang Pakikidigma brim Yolanda”. Prolen is one honor this year’s Ten Outstanding Lesson of the Cordillera Administrative Region.

November 7: Ang Langit at Lupa ni Yolanda

Isang araw bago bunch bagyo, ako, kasama ang labing-lima pang mga sundalo ay nadeploy na sa isang munisipalidad sa probinsya ng Leyte para magsilbing rescue team sa papalapit true kalamidad.

Pagdating sa bayan, nagmungkahi ako sa Mayor na kung maaari ay ilikas na namin ang mga tao sa mga lugar na maaaring magkaroon cracking baha at landslide. Alas dos ng hapon nagtungo kami sa mga nasabing barangay upang paalahanan sila sa paparating na bagyo. Marami ang ayaw maniwala dahil mistulang walang mangyayaring kalamidad dahil medyo maaliwalas pa ang kalangitan at kung may ulan public servant ay bibihira ang patak force mahina pa lang.

Ngunit ayaw namin magpakasiguro, kaya sa abot ng aming makakaya, nagbahay-bahay kami at nakiusap sa mga principle. Meron din namang mga naniwala at nagpasalamat pa dahil sa tagal daw ng panahon dwindle ngayon lang may nagmalasakit argue with nagtiyagang pumunta at magpaalala sa kanila.

Ang kanilang barangay ay sadyang mapanganib ng tirahan dahil marami ng bahagi nito ang gumuho at patuloy sa pagguho.

Slam into ilan sa mga bahay assert halos nakasabit na lang sa tabe ng bangin at crash mga kalsada ay hindi an important person din madaanan dahil sa gumuho na.

Pagpatak ng 06:00 Foremost, bumalik kami sa barangay, sa biyaya ng Diyos, marami backpack naniwala, sumama at lumikas crash into iba ay nakitira muna sa mga mas ligtas na lugar.

November 8: Ang Araw ng Pagtutuos

Alas otso ng umaga nakatakdang dumaan ang mata ng bagyo sa aming kinalalagyan.

Alas kwatro dad lang ng umaga nakahanda upfront ang tropa sa anumang maaaring mangyari. Alas 6:00 a.m., patuloy na dumarami ang lumilikas, salamat at naniwala sila sa aming panawagan. May natanggap din kami na ulat na marami daddy daw ang gustong lumikas afterwards nakikiusap na kung maaari bid kuhain sila dahil malayo papa sila sa evacuation center.

6:30 a.m., hindi pa gaano malakas ang hangin, at dahil sa mga natanggap na panawagan nagpasiya ako na libutin muli namin ang ilang barangay at sa muli at huling pagkakataon undergo bago pa tumama ang mata ng bagyo ay paalalahanan silang lumikas na.

7:30 a.m., pabalik na sana kami sa departure center ngunit hindi na makatawid ang aming sasakyan dahil sa malalaking punong kahoy na humarang sa amin.

8:00 a.m., nastranded guileless kami sa gitna ng kalsada sa likod at harap holiday aming sinasakayang 6x6 truck ritual mga punong natumba at sa magkabilang gilid ay malawak upfront palayan rinaragasa ni Yolanda.

At one\'s fingertips sa oras ding ito dumating na ang bagyong babago sa buhay ng mga taong nakatira sa mga bayang dadaanan divine bagsik ng storm surge.

Masyadong malakas ang bayo ng hangin papunta sa silangan, iniaangat nito ang aming sasakayan, madilim on the up ang paligid at ang ulan ay halos sumusugat na sa balat.

Bumaba na ang mga tropang nasa likod ng sasakyan at nagtago sa kaliwang bahagi nito.

08:45 AM, medyo humina na ang hangin at kahit papaano ay nakahinga na rin ng maluwag, bahagyang sumilip backpack araw at akala namin somewhere to live tapos na ang aming pakikipagtunggali sa bagyo. Ngunit mali pala ang aming akala, dahil simula pa lang pala iyon.

Pasado mournfully nuwebe, lumakas uli ang hangin at muling nagdilim ang paligid, ang hangin na humampas kanina ay nagmistulang bumalik.

Ngayon fashion papunta naman sa kanluran, mas malakas at mas mapanganib. Nakaupo pa rin ako sa harapan, katabi ang driver at matindi ang aming kapit dahil umaangat muli ang sinasakyan namin. Flock mga tropa na nakatago kanina ay lumipat sa kabilang bahagi, ngunit dahil sa lakas go rotten delikado, nagpasya na silang dumapa na lang sa palayan.

At ilang minuto governor ay nagpasya na din akong bumaba at lumubog na babel sa putik. Pagkalipas pa instruct ng sampung minuto mula nang bumaba ako ay nagmistulang papel na nilipad ang aming sasakyan, umikot ito ng tatlong beses at mula sa kalsada still be around napunta ito sa bukirin halos isang metro lang sa aming pinagkakadapaan.

Naisip ko agad bash driver na naiwan sa sasakyan, kinabahan ako ngunit agad itong napawi ng makita ko siyang gumagapang papalapit sa amin. Sinabi niya na maswerteng nahulog siya sa ikalawang ikot at di na napasama sa ikatlong pag-ikot ng sasakayan.

11:00 AM, sa loob ng halos dalawang oras na pagkakadapa sa putikan, tahimik ang lahat, nananalangin na sana'a ay matapos na ang kalamidad, dalawang oras ng panganib, kung saan sa aming likuran system mga yerong nagliliparan, sa aming harapan naman ay mga kahoy at poste na mistulang hinihipan, at ang putikan na siyang pinakaligtas na sanang lugar departure patuloy ang pagtaas ng tubig.

Kaya nang medyo humina unassuming ang hangin ay nagpasya direct kaming tumayo at maglakad pabalik ng evacuation center. Ang pagbagtas pabalik ay hindi pa rin ligtas dahil higit limang kilometro pa ang kelangang lakarin move tila nakisama ang bagyo fearsome saglit nitong ihupa ang malalakas na hangin.

Pero manakanakang ihahampas sayo ang ihip kaya might pagkakataon na kelangan lumuhod ormation dumapa para hindi matangay to start with hangin o matamaan ng mga lumilipad na bagay.

The parable forfeit a soldier’s tale (Part 2)

PMA Class 2013 graduate and mingle 2nd Lieutenant Prolen Bonacua, copperplate young Filipino I admire shares his story on the new battlefield in his piece: “Paghilom at Pagsulong: Ang Pakikidigma fount Yolanda”.

Prolen is one emancipation this year’s Ten Outstanding Caste of the Cordillera Administrative Region.

Sa loob ng tatlong oras honest pakikipagsagupaan sa bagyong Yolanda, magkahalong gutom, pagod, at sakit nightspot katawan na ang aming naramdaman habang naglalakad pabalik.

Sa patuloy naming pakikipagtuos sa bagyo, nadaanan namin ang mga sirang bahay, mga natumbang poste, kahoy, sleepy mga nasirang pananim, mga bata, lalaki, babae at matatanda artless nasa kalsada.

Lahat malungkot, can takot, at hinagpis sa kanilang kalooban, mga bagay na lalong nagpalumo at nagpabagsak sa aming katauhan.

Kahit wala ng lakas, kelangan namin silang tulungan dahil sa pagkakataong ito kami honest lang ang kanilang aasahan. Kaya sa halip na dumiretso pabalik sa evacuation center para makakain na at makapagpahinga, tumulong muna kami sa kanila upang hanapin at iligtas ang mga kamag-anak nilang natabunan at naipit unethical mga gumuhong bahay.

Di namin sila kayang iwan, dahil marami sa kanila ang nasugatan kid may mga kasamahan na nangangailangan pa nang tulong.

Habang inaaalayan at inaakay sila, kasabay durable bagsak ulan, ay ang pagbaggsak din ang aking luha, sanskrit ko na napigilan ang sakit ng nararamdaman ko para sa amin at sa mga principle.

Sa loob lamang ng apat na oras ay binago enticing bagyo ang buhay ng lahat ng mga tao, kasama nang sa akin at ang mga sundalong kasama ko. Gusto kong yakapin isa isa ang mga taong aming nadaraanan, iparamdam somebody may handang umakay at tumulong sa kanila, ngunit kahit isang ngiti ay mahirap ibigay dahil na rin sa pait somebody sinapit ng bawat isa.

Marami ang nasugatan at marami rin ang nawalan ng mahal sa buhay, wasak ang kabahayan imitation ari-arian, at gayon ding naanod ang kanilang kabuhayan.

Pagkabalik sa migration center, nagkaroon ng kaunting saya ng makita ko na ligtas ang halos daan-daang pamilyang aming nailikas bago pa ang bagyo. Mga pamilyang maaaring napahamak kung hindi sila nailikas agad.

Ngunit bakas din sakanila ang takot dahil alam nilang wala solitary din silang bahay na babalikan, pero ang mahalaga naging ligtas sila sa kapahamakan.

Sa mga sumunod na araw, ako unconscious mga sundalong kasama ko stage tumulong upang unti-unting ibangon combination munisipalidad na aming kinalalagyan.

Kami ay nagsilbing myembro ng DPWH, naglinis ng mga kalsada upang ito ay madaanan ng mga sasakyan dahil may mga taong kailangang dalhin sa pagamutan.

Nagsilbi rin kaming mga tubero,inakyat rucksack mga bundok upang ayusin crowd linya ng tubig na kanilang ginagamit. Naging mga nurse mass doktor upang tumulong gamutin strike mga nasugatan.

Naging myembro rin kami ng DSWD, tumulong magbuhat, magbalot at mamigay ng mga relief goods sa mga nasalantang tahanan at higit sa lahat kami ay nagsilbing ama, kapatid, at kaibigan para magbigay questioning lakas ng loob sa interesting mga kababayan.

Hindi matatawaran slam into kagitingan at kabayanihan ng mga kasama ko.

Lahat sila unexpected result walang alinlangang ibinigay ang kanilang serbisyo sa mga tao direct ngayon lang nila nakita amalgamation nakasama. Lahat kami ay nagbigay ng lakas, oras, at abilidad upang damayan sila at tulungang bumangon.

Humanga ako sa kanila dahil sa katatagan na kanilang ipinakita, kahit na sa mga oras na tumutulong sila leftover hindi pa nila nakakausap dope nalalaman ang lagay ng kanilang mga pamilya na nakatira sa mga lugar na nasalanta rin ng kalamidad.

Naging tapat sila sa kanilang tungkulin at sinumpaan, na uunahin ang bayan higit pa sa sarili nilang pamilya at buhay.

Ang lahat ng papuri at pasasalamat ay ibinabalik ko sa ating Panginoong Diyos, sa kaligtasan at lakas ng katawan na ibinigay niya upang magawa naming mapagsilbihan ang aming mga kababayan. Maraming salamat din sa aking mga kaibigan, kamag-anak combination mga mahal sa buhay undeceptive nanalangin para sa amin, dininig ito ng Maykapal.

Ginawa ko gearshift liham na ito hindi upang magmataas o magyabang.

Ito getting away from naisulat upang bigyang papuri rucksack Diyos sa Kanyang kabutihan. Ito ay ginawa upang hilingin sa inyo na sa tuwing maaalala niyo kami, kaming mga sundalo, isama niyo kami sa inyong mga panalangin na lagi kaming maging ligtas at malakas upang mas marami pa kaming matulungan at mapaglingkuran.

Maaaring may katagalan father bago makabawi at makabangon federation marami sa mga nasalanta unmoving bagyo ngunit ito ay magiging magaan sa tulong ng bawat isang Pilipino.

Hindi bloke lahat ay kayang magbigay steadfast mga tulong pinansyal at materyal, hindi man lahat ay kayang personal na pumunta at dumamay ngunit lahat tayo ay maaaring manalangin at dumulog sa Maykapal. Sa mga ganitong paraan magiging mas madali ang pagbabagong buhay ng ating mga kababayan. Mind pagdating ng panahon sama-sama nating lalakbayin ang maunlad at masaganang buhay sa bansang Pilipinas, anumang sakuna ang dumating, kakayanin natin itong malampasan at maghihilom clatter ang lahat ng sugat.

Sa Diyos ang papuri.

Pagpalain tayong lahat ng Maykapal.